लाज नभएकाहरू !
- पुष २६, २०८१
- साँहिला
समाजवादउन्मुख व्यवस्था भन्छन् देखाउने, चपाउने दाँत फरक रातै बिल्ला बाहिर लगाउँछन् मन भने काला ! हँसिया हथौडा, सूर्य फहराउँदै रुखमुनि लम्पसार पर्छन् जुङ्गामा ताउ लगाउँदै पश्चिमतर्फ फर्कन्छन् । आर्थिक समानताको...
उसको औँला
- पुष २६, २०८१
- नीरज लवजू
जब जब उसको औँला कसैलाई भारी हुन्छ तब तब म सुन्छु एउटा नयाँ युगको पदचाप । कुनै युग थियो, सिंहदरबारमा सिंह गर्जिएपछि रैतीहरू मौनताको धुनी बालेर चिसो रात काट्थे । दरबारभित्र...
एकदिन सिद्धिनेछन्
- पुष २६, २०८१
- राजु तामाङ, काभ्रे
आदेशपालक दास र लासले बोल्दै बोल्दैन स्वतन्त्र र स्वाभिमानी त दास हुँदै हुँदैन जतिसुकै दबाउन खोजे पनि जनताको आवाज निरङ्कुश देशद्रोहीको हुँकारले कहिल्यै दब्दै दब्दैन । अन्धकारमै रमाउने प्राणीहरूलाई उज्यालो...
औँलाको शक्ति
- पुष २६, २०८१
- इकुश्रे
यिनै औँलाले ज्ञान लेख्छन् यिनै औँलाले ज्ञान लेखाउँछन् अरुलाई सिकाउने ठुलो सौभाग्य यिनै प्रिय औँलाले पाउँछन् । चित्त नबुझ्दा खबरदारी दिन्छन् चेतावनीको भारी बोकाउँछन्, “म मात्र होइन यहाँ अरु छन्...
धरातल
- पुष २०, २०८१
- सुमन
धनबहादुर र मनबहादुर एउटै टोलका युवा साथीहरू थिए । धनबहादुर व्यापार व्यवसाय गरेर आफूलाई करोडपति र अरबपतिको मालिक भएको देखाउन कार चढदै हिँड्थे भने मनबहादुर समाज सेवामा लागेका टोलका...
सबैभन्दा कान्छो प्यालेस्टिनी कवि मोहम्मद रहिम सालेह जो सदाको लागि मौन भइसके
- पुष २०, २०८१
- हुमैरा अहाद
“मेरो कविताहरू गद्यमात्र हुन् यदि अरू कसैको लागि लेखिएको भए मैले गर्ने सबै प्रशंसाहरू यदि उनको होइन भने, विलापमा परिणत हुन्छन् ।” एक युवा र आशालाग्दो प्यालेस्टिनी कवि–मोहम्मद अब्दुल रहिम...
लेखेकी रहेछन् पारिजातले आफैसित….
- पुष १४, २०८१
- रूपकेशरी उलक
जीवनका फरक फरक आभाहरू हुँदा रहेछन् । कतिले त्यसलाई शब्दमा कोछनर्् र देखिन्छन् । कतिका आभाहरू भोगाइमै घोलिएर सकिँदा रहेछन् । पारिजात यस्तै एउटा जीवन हो जो लेखिएका छन्...
तिम्रो चतु¥याइँ हो र ?
- पुष ७, २०८१
- स्नेह
तिमी चतुर नेता हो कि ? भारतीय पुँजीका दलाल ? के दोहो¥याई तेहे¥याई प्रधानमन्त्री हुनु करोड हाराहारी नेपालीलाई वैदेशिक रोजगारीमा पठाउनु सरकारी उद्योगहरु बेच्नु सरकारी राजस्व नउठाई पार्टीको लागि...